aristotélique
Français
Étymologie
- Du latin aristotelicus.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin et féminin |
aristotélique | aristotéliques |
| \a.ʁis.tɔ.te.lik\ | ||
aristotélique \a.ʁis.tɔ.te.lik\ masculin et féminin identiques
- (Rare) Qui se rapporte à Aristote ou à sa philosophie.
Synonymes
- aristotélicien (plus courant)
Traductions
- Catalan : aristotèlic (ca)
- Croate : aristotelski (hr)
- Espagnol : aristotélico (es)
- Italien : aristotelico (it)
- Latin : aristotelicus (la)
Prononciation
- Mulhouse (France) : écouter « aristotélique [Prononciation ?] »
- Lyon (France) : écouter « aristotélique [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (aristotélique), mais l’article a pu être modifié depuis.