araneus
Latin
Étymologie
- Apparenté au grec ancien ἀραχνός, araknos, et arānea (« araignée »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | araneus | araneī |
| Vocatif | aranee | araneī |
| Accusatif | araneum | araneōs |
| Génitif | araneī | araneōrum |
| Datif | araneō | araneīs |
| Ablatif | araneō | araneīs |
araneus \Prononciation ?\ masculin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | araneus | araneă | araneum | araneī | araneae | araneă |
| Vocatif | aranee | araneă | araneum | araneī | araneae | araneă |
| Accusatif | araneum | araneăm | araneum | araneōs | araneās | araneă |
| Génitif | araneī | araneae | araneī | araneōrŭm | araneārŭm | araneōrŭm |
| Datif | araneō | araneae | araneō | araneīs | araneīs | araneīs |
| Ablatif | araneō | araneā | araneō | araneīs | araneīs | araneīs |
araneus \Prononciation ?\
- D’araignée.
araneus mus.
- musaraigne
Références
- « araneus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage