aram
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
aram \Prononciation ?\
Prononciation
- Russie (Saint-Pétersbourg) : écouter « aram [Prononciation ?] »
Indonésien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
aram \Prononciation ?\
Dérivés
Latin
Forme de nom commun
aram \Prononciation ?\
- Accusatif singulier de ara.
Étymologie
- Du latin aeramen.
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| aram \aˈɾan\ |
arams \aˈɾans\ |
aram \aˈɾan\ masculin (graphie normalisée)
Dérivés
- fial d’aram (« fil de laiton »)
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| aram \aˈɾan\ |
arams \aˈɾans\ |
aram \aˈɾan\ masculin (graphie normalisée)
Dérivés
- aram crancut (« fil de fer barbelé »)
- aram espinut (« fil de fer barbelé »)
- aram rómec (« fil de fer barbelé »)
Variantes orthographiques
Synonymes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe arar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| vocês/eles/elas aram | ||
aram \Prononciation ?\
- Troisième personne du pluriel du présent de l’indicatif de arar.
Forme de nom commun
aram \Prononciation ?\ féminin
- Datif pluriel de ara.