appetitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | appetitŭs | appetitūs |
| Vocatif | appetitŭs | appetitūs |
| Accusatif | appetitum | appetitūs |
| Génitif | appetitūs | appetituum |
| Datif | appetitūi ou appetitū |
appetitibus |
| Ablatif | appetitū | appetitibus |
appetitus \Prononciation ?\ masculin
- Appétit, penchant naturel, instinct, désir.
(animalia) quae habent suos impetus et rerum appetitus
— (Cic. Off. 2, 11)- (les animaux) qui ont leurs instincts et leurs désirs.
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | appetitus | appetită | appetitum | appetitī | appetitae | appetită |
| Vocatif | appetite | appetită | appetitum | appetitī | appetitae | appetită |
| Accusatif | appetitum | appetităm | appetitum | appetitōs | appetitās | appetită |
| Génitif | appetitī | appetitae | appetitī | appetitōrŭm | appetitārŭm | appetitōrŭm |
| Datif | appetitō | appetitae | appetitō | appetitīs | appetitīs | appetitīs |
| Ablatif | appetitō | appetitā | appetitō | appetitīs | appetitīs | appetitīs |
appetitus \Prononciation ?\
- Participe passé de appeto.
Voir aussi
- appetitus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « appetitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage