aoter
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| aoter | aoterioù | 
aoter \ˈɔ.tːɛr\ féminin
- (Religion) Autel.
- Hag e sav ar beleg ouz an aoter da lavaret an oferenn-eured. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., 1945, page 78)- Et le prêtre monte à lʼautel pour dire la messe de mariage.
 
 
Dérivés
Anagrammes
Voir aussi
- aoter sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 69a