antika
Étymologie
- Du latin antiqua (« choses anciennes »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | antika | — | — |
| Accusatif | antiko | — | — |
| Génitif | antike | — | — |
| Datif | antiki | — | — |
| Instrumental | antiko | — | — |
| Locatif | antiki | — | — |
antika \Prononciation ?\ féminin singulier
- (Histoire) Antiquité (période de l’histoire).
Étymologie
- Du latin antiquus.
Adjectif
antika \ɑn.ti.kɑ\
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « antika [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin antiqua (« choses anciennes »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | antika | antiky |
| Génitif | antiky | antik |
| Datif | antice | antikám |
| Accusatif | antiku | antiky |
| Vocatif | antiko | antiky |
| Locatif | antice | antikách |
| Instrumental | antikou | antikami |
antika \Prononciation ?\ féminin
Synonymes
- (En bon tchèque) starověk
Dérivés
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage