ankounac’haan

Forme de verbe

ankounac’haan \ˌãŋkũnaˈɣãːn\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe ankounac’haat.
    • « N’ ankounac’haan ket. »  (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon [Contes du pays de l’Aulne], Kemper, 1950, page 105)
      « Je n’oublie pas. »

Synonymes

  • ankouaan

Vocabulaire apparenté par le sens