anduilhenn daonet
Étymologie
- (Attestée en 1950) Locution composée de anduilhenn (« andouille ») et de daonet (« damné », « maudit »).
Locution nominale
anduilhenn daonet \ãn.ˈdy.ljɛn ˈdãw.nɛt\ ou \ãn.ˈdy.ʎɛn ˈdãw.nɛt\ féminin
- (Insulte) Andouille damnée, maudite andouille.
« Kenavo va gavr kaez ! kenavo !… Eur feunteun laez ganti !… O ! Paohir ! anduilhenn daonet ! laeret eo va gavr gantañ ! »
— (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon [Contes du pays de l’Aulne], Kemper, 1950, page 94)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- Martial Ménard, Iwan Kadored, et al., Geriadur brezhoneg An Here, 2001, entrée « daonet » → Lire sur Meurgof :
Anduilhenn daonet !