anamucké
Étymologie
- Dérivé de la préposition anamu (« d’autour de »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | anamucké | anamuckeyé | anamucketé |
| 2e du sing. | anamuckel | anamuckeyel | anamucketel |
| 3e du sing. | anamucker | anamuckeyer | anamucketer |
| 1re du plur. | anamucket | anamuckeyet | anamucketet |
| 2e du plur. | anamuckec | anamuckeyec | anamucketec |
| 3e du plur. | anamucked | anamuckeyed | anamucketed |
| 4e du plur. | anamuckev | anamuckeyev | anamucketev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
anamucké \anamuʃˈkɛ\ ou \anamuʃˈke\ transitif
- Travailler au tour.
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « anamucké [anamuʃˈkɛ] »
Références
- « anamucké », dans Kotapedia