anagnostes
Français
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| anagnoste | anagnostes |
| \a.na.ɡnɔst\ | |
anagnostes \a.na.ɡnɔst\ masculin
- Pluriel de anagnoste.
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀναγνώστης, anagnṓstês (« lecteur »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | anagnostēs | anagnostae |
| Vocatif | anagnostē | anagnostae |
| Accusatif | anagnostēn | anagnostās |
| Génitif | anagnostae | anagnostārum |
| Datif | anagnostae | anagnostīs |
| Ablatif | anagnostē | anagnostīs |
anagnostes \Prononciation ?\ masculin
- Anagnostess, esclavage chargé de lire et d'enseigner à son maitre, le tout puissant.
- nemo in convivio ejus (Attici) aliud acroama audivit, quam anagnosten, Cicéron. Att. 14, 1
- nemo in convivio ejus (Attici) aliud acroama audivit, quam anagnosten, Cicéron. Att. 14, 1
Références
- « anagnostes », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage