alumaire
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| alumaire \a.ly.ˈmaj.ɾe\ | alumaires \a.ly.ˈmaj.ɾes\ | 
alumaire \a.ly.ˈmaj.ɾe\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : alumaira)
- (Languedocien) (Provençal) Allumeur.
Synonymes
- alucaire (Languedocien)
Variantes dialectales
- aluchaire (Limousin)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3