alteracion
Étymologie
- Du latin alterationem, accusatif de alteratio.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| alteracion \alteɾaˈsju\ |
alteracions \alteɾaˈsjus\ |
alteracion [alteɾaˈsju] (graphie normalisée) féminin
- Altération.
La lenga literària deu regetar totas aquelas alteracions e servar las grafias classicas
— (Loís Alibèrt, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d'Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, p. 29)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- alterar
- alterat
Prononciation
- languedocien : [alteɾaˈsju], [alteɾaˈsiw], [alteɾaˈsjew]
- provençal : [alteɾaˈsjun]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage