alaunos
 : Alaunos
Gaulois
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Cas | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | « classique » | alaunos | Nominatif | « classique » | ; *alaunī | 
| tardif | *alauno | archaïque | ; *alaunoi | ||
| Vocatif | *alaune | Vocatif | incertain | *alauni | |
| Accusatif | « classique » | *alaunon *alaunom | Accusatif | *alaunūs | |
| tardif | *alauno | ||||
| Génitif | *alaunī | Génitif | *alaunon *alaunom | ||
| Datif | ancien | *alaunūi | Datif | *alaunobo | |
| tardif | *alaunū | ||||
| Locatif | incertain | in *alaunē | Locatif | non attesté | ? | 
| Instrumental-sociatif | *alaunū | Instrumental-sociatif | *alaunūs | ||
| *alaunūis | |||||
| Annexes et références | |||||
alaunos *\Prononciation ?\
- Nourricier.
- Errant, nomade, qui va çà et là.
Dérivés
Adjectif
alaunos
- Nourricier.
- Errant, nomade, qui va çà et là.
Variantes
Synonymes
- *itunos
- ituna
Références
- [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 36
- [2] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 252