alaco
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe alacar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | eu alaco |
alaco \ɐ.ˈla.ku\ (Lisbonne) \a.ˈla.kʊ\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de alacar.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| alaco- | Singulier | Duel | Pluriel partitif | Pluriel |
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | alaco | alacot | alacoli | alacor |
| Génitif | alaco | alacoto | alacolion | alacoron |
| Possessif | alacova | alacotwa | alacoliva | alacoiva |
| Locatif | alacossë | alacotsë | alacolissen | alacossen |
| Ablatif | alacollo | alacolto | alacolillo ou alacolillon | alacollon ou alacollor |
| Allatif | alaconna | alaconta | alacolinar | alaconnar |
| Datif | alacon | alacont | alacolin | alacoin |
| Instrumental | alaconen | alaconten | alacolinen | alacoinen |
| (Accusatif) | alacó | alacot | alacolí | alacoí |
| (Respectif) | alacos | alacotes | alacolis | alacois |
Hyperonymes
Prononciation
- → Prononciation manquante. (Ajouter)