agnatus
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe agnascor.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | agnatus | agnatī |
| Vocatif | agnate | agnatī |
| Accusatif | agnatum | agnatōs |
| Génitif | agnatī | agnatōrum |
| Datif | agnatō | agnatīs |
| Ablatif | agnatō | agnatīs |
āgnātus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | agnatus | agnată | agnatum | agnatī | agnatae | agnată |
| Vocatif | agnate | agnată | agnatum | agnatī | agnatae | agnată |
| Accusatif | agnatum | agnatăm | agnatum | agnatōs | agnatās | agnată |
| Génitif | agnatī | agnatae | agnatī | agnatōrŭm | agnatārŭm | agnatōrŭm |
| Datif | agnatō | agnatae | agnatō | agnatīs | agnatīs | agnatīs |
| Ablatif | agnatō | agnatā | agnatō | agnatīs | agnatīs | agnatīs |
āgnātus \Prononciation ?\
- Participe passé de agnascor.
Références
- « agnatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « agnatus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage