adsensus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | adsensŭs | adsensūs |
| Vocatif | adsensŭs | adsensūs |
| Accusatif | adsensum | adsensūs |
| Génitif | adsensūs | adsensuum |
| Datif | adsensūi ou adsensū |
adsensibus |
| Ablatif | adsensū | adsensibus |
adsensus \Prononciation ?\ masculin
- Assentioment, approbation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adsensus | adsensă | adsensum | adsensī | adsensae | adsensă |
| Vocatif | adsense | adsensă | adsensum | adsensī | adsensae | adsensă |
| Accusatif | adsensum | adsensăm | adsensum | adsensōs | adsensās | adsensă |
| Génitif | adsensī | adsensae | adsensī | adsensōrŭm | adsensārŭm | adsensōrŭm |
| Datif | adsensō | adsensae | adsensō | adsensīs | adsensīs | adsensīs |
| Ablatif | adsensō | adsensā | adsensō | adsensīs | adsensīs | adsensīs |
adsensus \Prononciation ?\
- Participe passé de adsentior et adsentio.
Références
- « adsensus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage