adgarios
Gaulois
Étymologie
- Mot gaulois inscrit sur le plomb de Chamalières, ligne 4[1] (L-100)[2].
Nom commun
| Cas | Singulier | Cas | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | « classique » | adgarios | Nominatif | « classique » | ; *adgariī |
| tardif | *adgario | archaïque | ; *adgarioi | ||
| Vocatif | *adgarie | Vocatif | incertain | *adgarii | |
| Accusatif | « classique » | adgarion |
Accusatif | *adgariūs | |
| tardif | *adgario | ||||
| Génitif | *adgariī | Génitif | adgarion | ||
| Datif | ancien | *adgariūi | Datif | *adgariobo | |
| tardif | *adgariū | ||||
| Locatif | incertain | in *adgariē | Locatif | non attesté | ? |
| Instrumental-sociatif | *adgariū | Instrumental-sociatif | *adgariūs | ||
| *adgariūis | |||||
| Annexes et références | |||||
adgarios *\Prononciation ?\ masculin
Synonymes
Références
- [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 32
- [1] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 203-204