acordeon
Étymologie
- De l’allemand Akkordeon, créé en 1829 par Cyrill Demian, inventeur de l'instrument à Vienne.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| acordeon \akuɾdeˈu\ | acordeons \akuɾdeˈus\ | 
acordeon \akuɾdeˈu\ (graphie normalisée) masculin
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « acordeon [Prononciation ?] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Du français accordéon.
Nom commun
| neutre | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé | 
| Nominatif Accusatif | acordeon | acordeonul | acordeoane | acordeoanele | 
| Datif Génitif | acordeon | acordeonului | acordeoane | acordeoanelor | 
| Vocatif | acordeonule | acordeoanelor | ||
.
Voir aussi
- Le thésaurus musique en roumain