acito-
Gaulois
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Attestations historiques
- Présent comme thème dans le nom de Acitodunum, équivalent de Acitodunon, qui a donné le nom de Ahun.
Nom commun
| Cas | Singulier | Cas | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | « classique » | *acitos | Nominatif | « classique » | ; *acitī |
| tardif | *acito | archaïque | ; *acitoi | ||
| Vocatif | *acite | Vocatif | incertain | *aciti | |
| Accusatif | « classique » | *aciton *acitom |
Accusatif | *acitūs | |
| tardif | *acito | ||||
| Génitif | *acitī | Génitif | *aciton *acitom | ||
| Datif | ancien | *acitūi | Datif | *acitobo | |
| tardif | *acitū | ||||
| Locatif | incertain | in *acitē | Locatif | non attesté | ? |
| Instrumental-sociatif | *acitū | Instrumental-sociatif | *acitūs | ||
| *acitūis | |||||
| Annexes et références | |||||
acito- *\Prononciation ?\
Synonymes
- lano- (« plein, et peut-être plaine »)
- belsa (« champ ouvert »)
- *beria
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Français : Ahun
Références
- Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 31
- Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 269
- Jean-Paul Savignac, Dictionnaire de gaulois illustré, Larousse, Paris, 2021, ISBN 978-2-03598817-1, page 144