acaunomarga
Gaulois
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Cas | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | acaunomargā | Nominatif | *acaunomargās *acaunomargias | ||
| Vocatif | ancien | acaunomarga | Vocatif | incertain | *acaunomargas |
| tardif | *acaunomargi | ||||
| Accusatif | ancien | *acaunomargan | Accusatif | *acaunomargas | |
| tardif | *acaunomargim *acaunomargin *acaunomargi | ||||
| Génitif | ancien | *acaunomargās | Génitif | *acaunomarganon *acaunomarganom | |
| tardif | *acaunomargiās | ||||
| Datif | ancien | *acaunomargāi *acaunomargăi |
Datif | *acaunomargabo | |
| tardif | *acaunomargī *acaunomarge | ||||
| Instrumental-sociatif | ancien | ? | Instrumental-sociatif | *acaunomargabi | |
| tardif | *acaunomargia | ||||
| Annexes et références | |||||
acaunomargā *\Prononciation ?\ féminin
Références
- Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 180
- Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 267