abominatus
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | abominatus | abominată | abominatum | abominatī | abominatae | abominată |
| Vocatif | abominate | abominată | abominatum | abominatī | abominatae | abominată |
| Accusatif | abominatum | abominatăm | abominatum | abominatōs | abominatās | abominată |
| Génitif | abominatī | abominatae | abominatī | abominatōrŭm | abominatārŭm | abominatōrŭm |
| Datif | abominatō | abominatae | abominatō | abominatīs | abominatīs | abominatīs |
| Ablatif | abominatō | abominatā | abominatō | abominatīs | abominatīs | abominatīs |
abominatus \Prononciation ?\
- Participe passé de abominor et abomino.
Références
- « abominatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage