abaltá
Étymologie
- Dérivé de abalt (« sabre »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | abaltá | abaltayá | abaltatá |
| 2e du sing. | abaltal | abaltayal | abaltatal |
| 3e du sing. | abaltar | abaltayar | abaltatar |
| 1re du plur. | abaltat | abaltayat | abaltatat |
| 2e du plur. | abaltac | abaltayac | abaltatac |
| 3e du plur. | abaltad | abaltayad | abaltatad |
| 4e du plur. | abaltav | abaltayav | abaltatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « abaltá [abalˈta] »
Anagrammes
Références
- « abaltá », dans Kotapedia