Zinne
Allemand
Étymologie
- du moyen haut-allemand zinne, du vieux haut allemand zinna (dent, pointe), apparenté à Zinke
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | die Zinne | die Zinnen |
| Accusatif | die Zinne | die Zinnen |
| Génitif | der Zinne | der Zinnen |
| Datif | der Zinne | den Zinnen |
Zinne \Prononciation ?\ féminin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | das Zinn |
| Accusatif | das Zinn |
| Génitif | des Zinns ou Zinnes |
| Datif | dem Zinn ou Zinne |
Zinne \ˈt͡sɪnə\ neutre au singulier uniquement
Variantes
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Zinne [ˈt͡sɪnə] »