Ruß

Voir aussi : Russ, russ, Russ.

Allemand

Étymologie

(IXe siècle). Du moyen haut-allemand ruoʒ, du moyen allemand rūʒ, du moyen bas allemand rōt, rūt, du vieux haut allemand ruoz, hruoz, du vieux saxon hrōt. Apparenté au moyen néerlandais roet et néerlandais roet[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif der Ruß die Ruße
Accusatif den Ruß die Ruße
Génitif des Rußes der Ruße
Datif dem Ruß den Rußen

Ruß \ruːs\ ou \ʁʊs\ masculin

  1. Suie.
    • Der Ruß blieb an den Fingerspitzen kleben.  (Malin Schwerdtfeger, Café Saratoga)
      La suie restait collée sur le bout des doigts.
    • Zur Hochphase der Waldbrände zogen Schwaden von Ruß und Asche von Kanada etliche Hundert Kilometer weit.  (« Waldbrand-Emissionen in Kanada deutlich höher als aus fossilen Quellen », dans Der Spiegel, 29 août 2024 [texte intégral])
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Variantes

  • Russ (Suisse) et (Liechtenstein)

Dérivés

Prononciation

Références

  1.  (Wolfgang Pfeifer et al., Etymologisches Wörterbuch des Deutschen. 8., Éditions Deutscher Taschenbuch, Munich 2005, ISBN 3-423-32511-9, mot-clé : „Ruß“, page 1151)

Sources

Bibliographie

  • Larousse - dictionnaire Allemand/Français - Français/Allemand, éd. 1958, p 650.
  • Harrap’s de poche – Bordas dictionnaire Allemand/Français, éd. 1997, ISBN 0-245-50308-0, p 244.