Munterkeit

Allemand

Étymologie

Dérivé de munter vif ; enjoué »), avec le suffixe -keit.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif die Munterkeit
\ˈmʊntərkaɪ̯t\
die Munterkeiten
\ˈmʊntərkaɪ̯tən\
Accusatif die Munterkeit
\ˈmʊntərkaɪ̯t\
die Munterkeiten
\ˈmʊntərkaɪ̯tən\
Génitif der Munterkeit
\ˈmʊntərkaɪ̯t\
der Munterkeiten
\ˈmʊntərkaɪ̯tən\
Datif der Munterkeit
\ˈmʊntərkaɪ̯t\
den Munterkeiten
\ˈmʊntərkaɪ̯tən\

Munterkeit \ˈmʊntərkaɪ̯t\ féminin

  1. Vivacité.
  2. Alacrité, allégresse, entrain.