Irrtum

Allemand

Étymologie

Dérivé de irre égaré »), avec le suffixe -tum.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif der Irrtum die Irrtümer
Accusatif den Irrtum die Irrtümer
Génitif des Irrtums der Irrtümer
Datif dem Irrtum den Irrtümern

Irrtum \ˈɪrtuːm\ masculin

  1. Erreur.

Prononciation