Eneas
Ancien français
Étymologie
- Du latin Aeneas.
Forme de nom propre
Eneas *\Prononciation ?\ masculin
- Cas sujet singulier de Enea.
Espagnol
Étymologie
- Du latin Aeneas.
Nom propre
Eneas \Prononciation ?\ masculin singulier
- (Mythologie) Énée.
Quiero que cantes mi victoria y mi loa. Yo seré Eneas; tú serás mi Virgilio.
— (Jorge Luis Borges, El espejo y la máscara, in El libro de arena, 1975 (éd. 2003))
Voir aussi
- Eneas sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)