Dio
Espéranto
Étymologie
- (1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Adaptation de dio. Composé de la racine Di (« Dieu ») et de la finale -o (substantif).
Nom propre
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | Dio \ˈdi.o\ | |
| Accusatif | Dion \ˈdi.on\ | |
| voir le modèle | ||
Dio \ˈdi.o\
- (Religion) Dieu.
- Dio volis ke ĉiujare la tero produktu rikoltojn. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)- Dieu a voulu que tous les ans la terre produise des moissons.
 
- En la komenco Dio kreis la ĉielon kaj la teron. — (La Sankta Biblio, [1972], 771 pages + 225 pages, 19 cm, ISBN 0-564-00138-4 , page 5 : Genèse 1:1. Nota bene : L’Ancien Testament (La Malnova Testamento) a été traduit en espéranto par Lazaro Ludoviko Zamenhof (1859-1917).)
- Au commencement Dieu créa le ciel et la terre.
 
 
Hyponymes
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « Dio [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
- Adaptation de dio.
Nom propre
Dio \ˈdi.o\ masculin
- (Religion) Dieu.
- Dio ci ha fatti.
- Dieu nous a faits.
 
 
- Dio ci ha fatti.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Dio [ˈ*di.o] »
- Monopoli (Italie) : écouter « Dio [Prononciation ?] »
- Naples (Italie) : écouter « Dio [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « Dio [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes