Conjugaison:italien/urlare
urlare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | urlare | \ur.ˈla.re\ | avere | urlato | \a.ˈve.re ur.ˈla.to\ |
| Gérondif | urlando | \ur.ˈlan.do\ | avendo | urlato | \a.ˈven.do ur.ˈla.to\ |
| Participe | urlante | \ur.ˈlan.te\ | urlato | \ur.ˈla.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||