Conjugaison:italien/sprintare
sprintare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | sprintare | \sprin.ˈta.re\ | avere | sprintato | \a.ˈve.re sprin.ˈta.to\ |
| Gérondif | sprintando | \sprin.ˈtan.do\ | avendo | sprintato | \a.ˈven.do sprin.ˈta.to\ |
| Participe | sprintante | \sprin.ˈtan.te\ | sprintato | \sprin.ˈta.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||