Conjugaison:italien/placcare
placcare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | placcare | \plak.ˈka.re\ | avere | placcato | \a.ˈve.re plak.ˈka.to\ | 
| Gérondif | placcando | \plak.ˈkan.do\ | avendo | placcato | \a.ˈven.do plak.ˈka.to\ | 
| Participe | placcante | \plak.ˈkan.te\ | placcato | \plak.ˈka.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||