Conjugaison:italien/menare
menare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | menare | \me.ˈna.re\ | avere | menato | \a.ˈve.re me.ˈna.to\ |
| Gérondif | menando | \me.ˈnan.do\ | avendo | menato | \a.ˈven.do me.ˈna.to\ |
| Participe | menante | \me.ˈnan.te\ | menato | \me.ˈna.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||