Conjugaison:italien/invelare
invelare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | invelare | \in.ve.ˈla.re\ | avere | invelato | \a.ˈve.re in.ve.ˈla.to\ |
| Gérondif | invelando | \in.ve.ˈlan.do\ | avendo | invelato | \a.ˈven.do in.ve.ˈla.to\ |
| Participe | invelante | \in.ve.ˈlan.te\ | invelato | \in.ve.ˈla.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||