Conjugaison:italien/disarmare
disarmare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | disarmare | \di.zar.ˈma.re\ | avere | disarmato | \a.ˈve.re di.zar.ˈma.to\ |
| Gérondif | disarmando | \di.zar.ˈman.do\ | avendo | disarmato | \a.ˈven.do di.zar.ˈma.to\ |
| Participe | disarmante | \di.zar.ˈman.te\ | disarmato | \di.zar.ˈma.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||