Conjugaison:italien/conculcare
conculcare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | conculcare | \koŋ.kul.ˈka.re\ | avere | conculcato | \a.ˈve.re koŋ.kul.ˈka.to\ |
| Gérondif | conculcando | \koŋ.kul.ˈkan.do\ | avendo | conculcato | \a.ˈven.do koŋ.kul.ˈka.to\ |
| Participe | conculcante | \koŋ.kul.ˈkan.te\ | conculcato | \koŋ.kul.ˈka.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||