Conjugaison:italien/cianurare
cianurare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | cianurare | \t͡ʃa.nu.ˈra.re\ | avere | cianurato | \a.ˈve.re t͡ʃa.nu.ˈra.to\ | 
| Gérondif | cianurando | \t͡ʃa.nu.ˈran.do\ | avendo | cianurato | \a.ˈven.do t͡ʃa.nu.ˈra.to\ | 
| Participe | cianurante | \t͡ʃa.nu.ˈran.te\ | cianurato | \t͡ʃa.nu.ˈra.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
  | 
  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||