Conjugaison:italien/aspreggiare
aspreggiare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere .
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | aspreggiare | \a.spred.ˈd͡ʒa.re\ | avere | aspreggiato | \a.ˈve.re a.spred.ˈd͡ʒa.to\ |
| Gérondif | aspreggiando | \a.spred.ˈd͡ʒan.do\ | avendo | aspreggiato | \a.ˈven.do a.spred.ˈd͡ʒa.to\ |
| Participe | aspreggiante | \a.spred.ˈd͡ʒan.te\ | aspreggiato | \a.spred.ˈd͡ʒa.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||