Conjugaison:italien/arcuare
arcuare, verbe irrégulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | arcuare | \ar.ku.ˈa.re\ | avere | arcuato | \a.ˈve.re ar.ku.ˈa.to\ |
| Gérondif | arcuando | \ar.ku.ˈan.do\ | avendo | arcuato | \a.ˈven.do ar.ku.ˈa.to\ |
| Participe | arcuante | \ar.ku.ˈan.te\ | arcuato | \ar.ku.ˈa.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||