Conjugaison:italien/allarmare
allarmare, verbe régulier du premier groupe, conjugué avec l’auxiliaire avere.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | allarmare | \a.lar.ˈma.re\ | avere | allarmato | \a.ˈve.re a.lar.ˈma.to\ |
| Gérondif | allarmando | \a.lar.ˈman.do\ | avendo | allarmato | \a.ˈven.do a.lar.ˈma.to\ |
| Participe | allarmante | \a.lar.ˈman.te\ | allarmato | \a.lar.ˈma.to\ | |
Indicatif
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||