Conjugaison:français/s’enfuir
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Inusitée
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| s’enfuir |
| Verbe du troisième groupe, conjugué comme {{fr-conj-3-fuir}} |
Conjugaison de s’enfuir, verbe réfléchi du 3e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | s’ | enfuir | \s‿ɑ̃.fɥiʁ\ | s’être | enfui | \s‿ɛtʁ‿ɑ̃.fɥi\ |
| Gérondif | en s’ | enfuyant | \ɑ̃ s‿ɑ̃.fɥi.jɑ̃\ | en s’étant | enfui | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃.t‿ɑ̃.fɥi\ |
| Participe | enfuyant | \ɑ̃.fɥi.jɑ̃\ | enfui | \ɑ̃.fɥi\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||