Conjugaison:français/nordir
| Conjugaison en français |
|---|
| nordir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de nordir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | nordir | \nɔʁ.diʁ\ | avoir | nordi | \a.vwaʁ nɔʁ.di\ | |
| Gérondif | en | nordissant | \ɑ̃ nɔʁ.di.sɑ̃\ | en ayant | nordi | \ɑ̃.n‿ɛ.jɑ̃ nɔʁ.di\ |
| Participe | nordissant | \nɔʁ.di.sɑ̃\ | nordi | \nɔʁ.di\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| |||||||||||||||||||||||||