Conjugaison:français/fouenner
| Conjugaison en français |
|---|
| fouenner |
| Verbe du premier groupe, conjugué comme {{fr-conj-1}} |
Conjugaison de fouenner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | fouenner | \fwɛ.ne\ | avoir | fouenné | \a.vwaʁ fwɛ.ne\ | |
| Gérondif | en | fouennant | \ɑ̃ fwɛ.nɑ̃\ | en ayant | fouenné | \ɑ̃.n‿ɛ.jɑ̃ fwɛ.ne\ |
| Participe | fouennant | \fwɛ.nɑ̃\ | fouenné | \fwɛ.ne\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| |||||||||||||||||||||||||