Conjugaison:français/flatir
| Conjugaison en français |
|---|
| flatir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de flatir, verbe du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | flatir | \fla.tiʁ\ | avoir | flati | \a.vwaʁ fla.ti\ | |
| Gérondif | en | flatissant | \ɑ̃ fla.ti.sɑ̃\ | en ayant | flati | \ɑ̃.n‿ɛ.jɑ̃ fla.ti\ |
| Participe | flatissant | \fla.ti.sɑ̃\ | flati | \fla.ti\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| |||||||||||||||||||||||||