Conjugaison:français/candir
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
Inusitée
| Modes impersonnels – Indicatif – Subjonctif – Conditionnel – Impératif |
| Conjugaison en français |
|---|
| se candir |
| Verbe du deuxième groupe, conjugué comme {{fr-conj-2}} |
Conjugaison de se candir, verbe réfléchi du 2e groupe, conjugué avec l’auxiliaire être.
Modes impersonnels
| Mode | Présent | Passé | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitif | se | candir | \sə kɑ̃.diʁ\ | s’être | candi | \s‿ɛtʁ kɑ̃.di\ |
| Gérondif | en se | candissant | \ɑ̃ sə kɑ̃.di.sɑ̃\ | en s’étant | candi | \ɑ̃ s‿e.tɑ̃ kɑ̃.di\ |
| Participe | candissant | \kɑ̃.di.sɑ̃\ | candi | \kɑ̃.di\ | ||
Indicatif
Subjonctif
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Conditionnel
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Impératif
|
| ||||||||||||||