Conjugaison:espagnol/apedrear

Conjugaison en espagnol
apedrear
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

Conjugaison de apedrear, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   apedreo [a.peˈðɾe.o]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 apedreas
 apedreás
[a.peˈðɾe.as]
[a.pe.ðɾeˈas]
(él/ella/Ud.)   apedrea [a.peˈðɾe.a]
(nosostros-as)   apedreamos [a.pe.ðɾeˈa.mos]
(vosostros-as/os)   apedreáis [a.pe.ðɾeˈai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrean [a.peˈðɾe.an]
Passé composé
(yo)   he apedreado [e a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   has apedreado [as a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   ha apedreado [a a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hemos apedreado [ˈe.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   habéis apedreado [a.ˈβejs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   han apedreado [an a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Imparfait
(yo)   apedreaba [a.pe.ðɾeˈa.βa]
(tú/vos)   apedreabas [a.pe.ðɾeˈa.βas]
(él/ella/Ud.)   apedreaba [a.pe.ðɾeˈa.βa]
(nosostros-as)   apedreábamos [a.pe.ðɾeˈa.βa.mos]
(vosostros-as/os)   apedreabais [a.pe.ðɾeˈa.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedreaban [a.pe.ðɾeˈa.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había apedreado [a.ˈβi.a a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   habías apedreado [a.ˈβi.as a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   había apedreado [a.ˈβi.a a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   habíamos apedreado [a.ˈβi.a.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   habíais apedreado [a.ˈβi.ajs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habían apedreado [a.ˈβi.an a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Passé simple
(yo)   apedreé [a.pe.ðɾeˈe]
(tú/vos)   apedreaste [a.pe.ðɾeˈas.te]
(él/ella/Ud.)   apedreó [a.pe.ðɾeˈo]
(nosostros-as)   apedreamos [a.pe.ðɾeˈa.mos]
(vosostros-as/os)   apedreasteis [a.pe.ðɾeˈas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrearon [a.pe.ðɾeˈa.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube apedreado [ˈu.βe a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   hubiste apedreado [u.ˈβi.ste a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubo apedreado [ˈu.βo a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hubimos apedreado [u.ˈβi.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubisteis apedreado [u.ˈβi.stejs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieron apedreado [u.ˈβje.ɾon a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Futur simple
(yo)   apedrearé [a.pe.ðɾe.aˈɾe]
(tú/vos)   apedrearás [a.pe.ðɾe.aˈɾas]
(él/ella/Ud.)   apedreará [a.pe.ðɾe.aˈɾa]
(nosostros-as)   apedrearemos [a.pe.ðɾe.aˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)   apedrearéis [a.pe.ðɾe.aˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrearán [a.pe.ðɾe.aˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré apedreado [a.ˈβɾe a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   habrás apedreado [a.ˈβɾas a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habrá apedreado [a.ˈβɾa a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   habremos apedreado [a.ˈβɾe.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   habréis apedreado [a.ˈβɾejs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrán apedreado [a.ˈβɾan a.pe.ðɾeˈa.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)   apedrearía [a.pe.ðɾe.aˈɾi.a]
(tú/vos)   apedrearías [a.pe.ðɾe.aˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)   apedrearía [a.pe.ðɾe.aˈɾi.a]
(nosostros-as)   apedrearíamos [a.pe.ðɾe.aˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   apedrearíais [a.pe.ðɾe.aˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrearían [a.pe.ðɾe.aˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría apedreado [a.ˈβɾi.a a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   habrías apedreado [a.ˈβɾi.as a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   habría apedreado [a.ˈβɾi.a a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   habríamos apedreado [a.ˈβɾi.a.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   habríais apedreado [a.ˈβɾi.ajs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   habrían apedreado [a.ˈβɾi.an a.pe.ðɾeˈa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   apedree [a.pe.ˈðɾe.e]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 apedrees
 apedreés
[a.pe.ˈðɾe.es]
[a.pe.ðɾeˈes]
(él/ella/Ud.)   apedree [a.pe.ˈðɾe.e]
(nosostros-as)   apedreemos [a.pe.ðɾeˈe.mos]
(vosostros-as/os)   apedreéis [a.pe.ðɾeˈei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedreen [a.pe.ˈðɾe.en]
Passé composé
(yo)   haya apedreado [ˈa.ja a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   hayas apedreado [ˈa.jas a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   haya apedreado [ˈa.ja a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hayamos apedreado [a.ˈja.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   hayáis apedreado [a.ˈjajs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hayan apedreado [ˈa.jan a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   apedreara [a.pe.ðɾeˈa.ɾa]
(tú/vos)   apedrearas [a.pe.ðɾeˈa.ɾas]
(él/ella/Ud.)   apedreara [a.pe.ðɾeˈa.ɾa]
(nosostros-as)   apedreáramos [a.pe.ðɾeˈa.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   apedrearais [a.pe.ðɾeˈa.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrearan [a.pe.ðɾeˈa.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera apedreado [u.ˈβje.ɾa a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   hubieras apedreado [u.ˈβje.ɾas a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiera apedreado [u.ˈβje.ɾa a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos apedreado [u.ˈβje.ɾa.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubierais apedreado [u.ˈβje.ɾajs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieran apedreado [u.ˈβje.ɾan a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   apedrease [a.pe.ðɾeˈa.se]
(tú/vos)   apedreases [a.pe.ðɾeˈa.ses]
(él/ella/Ud.)   apedrease [a.pe.ðɾeˈa.se]
(nosostros-as)   apedreásemos [a.pe.ðɾeˈa.se.mos]
(vosostros-as/os)   apedreaseis [a.pe.ðɾeˈa.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedreasen [a.pe.ðɾeˈa.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese apedreado [u.ˈβje.se a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   hubieses apedreado [u.ˈβje.ses a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiese apedreado [u.ˈβje.se a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos apedreado [u.ˈβje.se.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubieseis apedreado [u.ˈβje.sejs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen apedreado [u.ˈβje.sen a.pe.ðɾeˈa.ðo]
Futur
(yo)   apedreare [a.pe.ðɾeˈa.ɾe]
(tú/vos)   apedreares [a.pe.ðɾeˈa.ɾes]
(él/ella/Ud.)   apedreare [a.pe.ðɾeˈa.ɾe]
(nosostros-as)   apedreáremos [a.pe.ðɾeˈa.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   apedreareis [a.pe.ðɾeˈa.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   apedrearen [a.pe.ðɾeˈa.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere apedreado [u.ˈβje.ɾe a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(tú/vos)   hubieres apedreado [u.ˈβje.ɾes a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(él/ella/Ud.)   hubiere apedreado [u.ˈβje.ɾe a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos apedreado [u.ˈβje.ɾe.mos a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(vosotros-as/os)   hubiereis apedreado [u.ˈβje.ɾejs a.pe.ðɾeˈa.ðo]
(ellos-as/Uds.)   hubieren apedreado [u.ˈβje.ɾen a.pe.ðɾeˈa.ðo]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 apedrea
 apedreá
[a.peˈðɾe.a]
[a.pe.ðɾeˈa]
(usted)   apedree [a.peˈðɾe.e]
(nosostros-as)   apedreemos [a.pe.ðɾeˈe.mos]
(vosostros-as)   apedread [a.pe.ðɾeˈað]
(ustedes)   apedreen [a.peˈðɾe.en]