Britomartis
Français
Étymologie
- Du latin Britomartis.
Nom propre
Britomartis \bʁi.tɔ.maʁ.tis\ féminin
- (Mythologie) Nymphe crétoise.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
- Anglais : Britomartis (en)
Voir aussi
- Britomartis sur l’encyclopédie Wikipédia
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Βριτόμαρτις, Britómartis.
Nom propre
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Britomartis |
| Vocatif | Britomartis |
| Accusatif | Britomartem |
| Génitif | Britomartis |
| Datif | Britomartī |
| Ablatif | Britomartĕ
|
Britomartis \Prononciation ?\ féminin
- (Mythologie grecque) Britomartis.
Cretes Dianam religiosissime uenerantur, Britomartem gentiliter nominantes, quod sermone nostro sonat uirginem dulcem. Aedem numinis praeterquam nudus uestigia nullus licito ingreditur. Ea aedes ostentat manus Daedali.
— (Solin, De rebus mirabilibus)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Références
- « Britomartis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « Britomartis », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage