Berlins
: berlins
Français
Forme de nom propre
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| Berlin | Berlins |
| \bɛʁ.lɛ̃\ | |
Berlins \bɛʁ.lɛ̃\ masculin
- Pluriel de Berlin.
- (En particulier) Berlin-Ouest et Berlin-Est (1949-1990).
Berlin, plutôt les deux Berlins avaient toujours été l’épicentre de la Guerre froide classique.
— (Gérard Bergeron, Finie… la Guerre froide?, 1992)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Allemand
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | Berlin | |
| Accusatif | Berlin | |
| Génitif | Berlins | |
| Datif | Berlin |
Berlins \bɛʁˈliːns\ neutre
- Génitif singulier de Berlin.
Prononciation
- Berlin : écouter « Berlins [bɛʁˈliːns] »