Amitinenses
Latin
Étymologie
- Dérivé de Amitinum, avec le suffixe -ensis.
Nom commun
| Cas | Pluriel |
|---|---|
| Nominatif | Amitinensēs |
| Vocatif | Amitinensēs |
| Accusatif | Amitinensēs |
| Génitif | Amitinensum |
| Datif | Amitinensibus |
| Ablatif | Amitinensibus |
Amitinenses \Prononciation ?\ masculin pluriel
- Habitants d’Amitinum.
de cetero Arretini Veteres, Arretini Fidentiores, Arretini Iulienses, Amitinenses, Aquenses cognomine Taurini, Blerani, Cortonenses, Capenates, Clusini Novi, Clusini Veteres…
— (Pline, Naturalis Historia, trad.)- Du reste, les Arétins anciens, les Arétins Fidentes, les Arétins Julienses; les Amitinenses, les Aquenses, surnommés Taurins; les Blérans, Cortone, Capéna, Clusium Novum, Clusium Vetus.
Références
- « Amitinum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage