Alphée
Français
Étymologie
- (Siècle à préciser) Du latin Alpheus, lui-même du grec ancien Ἀλφειός, Alpheiós (« [fleuve] blanc »).
Nom propre
Alphée \al.fe\ masculin
- (Cours d’eau) Fleuve du Péloponnèse.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Divinité) Dieu-fleuve personnifiant ce cours d’eau.
Quand d’Alphée avec elle [Diane] ou du frais Érymanthe,
— (André Chénier, Diane, 1889)
Des nymphes de sa suite une troupe brillante,
D’un jeune chœur dansant vient égayer les bois,
Son épaule divine agite son carquois.
Traductions
- Allemand : Alfios (de) masculin
- Anglais : Alfeios (en), Alfeiós (en), Alpheios (en)
- Arabe égyptien : الفيوس (*) masculin
- Catalan : Alfeu (ca) masculin
- Danois : Alfeios (da), Alfeiós (da), Alpheios (da)
- Espagnol : Alfeo (es) masculin
- Finnois : Alfeiós (fi)
- Grec : Αλφειός (el) Alfeiós masculin
- Grec ancien : Ἀλφειός (*) Alpheiós masculin
- Italien : Alfeo (it) masculin
- Japonais : アルフィオス川 (ja)
- Latin : Alpheus (la) masculin
- Néerlandais : Alpheüs (nl) masculin, Alfiós (nl) masculin
- Persan : رود آلفئوس (fa)
- Polonais : Alfios (pl) masculin
- Portugais : Alfeu (pt) masculin
- Roumain : Alfios (ro) masculin, Alpheus (ro) masculin
- Ukrainien : Алфей (uk) masculin
Prononciation
- La prononciation \al.fe\ rime avec les mots qui finissent en \fe\.
- Somain (France) : écouter « Alphée [al.fe] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- Alphée sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
- Joseph Odolant-Desnos, Mythologie pittoresque, 1839