命令
Chinois
Étymologie
| Sinogrammes | |
|---|---|
| 命 | 令 |
- Composé de 命 (mìng) (commandement, ordre) et de 令 (lìng) (ordre).
Nom commun
- Commandement, ordre.
- (Informatique) Commande.
Dérivés
- 命令行 (mìnglìngháng, « ligne de commande »)
- 下命令 (mìnglìng, « commander, ordonner »)
Prononciation
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- mandarin \miŋ˥˧ liŋ˥˩\
- Pinyin :
- EFEO : ming-ling
- Wade-Giles : ming4 ling4
- Yale : mìnglìng
- Zhuyin : ㄇㄧㄥˋ ㄌㄧㄥˋ
- (Région à préciser) : écouter « 命令 [?] »
- cantonais \mɪŋ²² lɪŋ²²\
- Jyutping : ming⁶ ling⁶
- hakka
- Pha̍k-fa-sṳ : min-lin
- minnan
- Pe̍h-ōe-jī (Hokkien : Fujian, Taïwan) : bēng-lēng
- wu
- Wiktionary : min lin (T3)
Coréen
Étymologie
| Sinogrammes | |
|---|---|
| 命 | 令 |
- Du chinois classique
Nom commun
命令 (명령, myeongnyeong)
Japonais
Étymologie
| Sinogrammes | |
|---|---|
| 命 | 令 |
- Du chinois classique.
Nom commun
| Kanji | 命令 |
|---|---|
| Hiragana | めいれい |
| Transcription | meirei |
| Prononciation | メーレー \me̞˨.i˦.ɾe̞˦.i˦.◌˦\ |
命令 meirei \meː.reː\
- Ordre, directive.
命令を聞け。
Meirei o kike.- Écoute mes ordres.
- (Informatique) Instruction.
Étymologie
| Sinogrammes | |
|---|---|
| 命 | 令 |
- Du chinois classique
Nom commun
命令 (mệnh lệnh)